Bladformule: De Help

Titel:
De Help / Uitgeverij:
NRC Handelsblad/Hekwerk Theaterprodukties / Hoofdredactie:
Youp van ‘t Hek / Vormgeving:
Eva Kohnstamm / Verschijnt:
eenmalig / Prijs:
4,95 euro / Omvang:
116 pagina’s / Oplage:
150.000



Door Mat Heffels. Zoals bekend schaam ik mij helemaal nergens voor. Als ik van mijn vrouw een
Viva moet kopen, ga ik die bij de kassa heus niet onder de
Playboy verstoppen. Zonder blikken of blozen reken ik af. Maar als ik vanwege deze recensie de de Help moet aanschaffen, betrap ik mezelf op enige gêne. Terwijl ik nota bene in een
AH-filiaal in een vreemde stad ben en met opzet mijn bonuskaart niet laat zien en aldus optimaal incognito ben. Sta je als liberaal anarchist voor zo’n deeltijdcassière toch even te kijk als linkse kerkhobbyist. Dat wil je niet. Zelfs mijn vrouw, ruimdenkend in elk opzicht, fronst een wenkbrauw.


Youp (Goois voor Joep) van ’t Hek is cabaretier omdat hij als enige bij hun thuis niet kon hockeyen. Geeft niks. Er zijn mensen die hem geweldig grappig vinden en mensen die dat niet vinden. Ik hoor daar niet bij. Er zijn mensen die vinden dat hij heel leuk kan schrijven en er zijn mensen die de
NRC gewoon niet lezen. Ik reken allebei goed. Hij schijnt mensen geweldig te kunnen afzeiken en persoonlijk ben ik ook één keer door hem beledigd. Dat was door zijn vorige tijdschrift, de
Youp, door de suggestie dat blijkbaar elke boerenlul een tijdschrift kan maken.


Ook voor de De Help geldt dat je geen tijdschrift wordt door het feit alleen dat je twee nietjes in je rug hebt. Sowieso is een zichzelf respecterend tijdschrift tegenwoordig gelumbeckt. Aan de achterkant, maar dat terzijde.


Niettemin weergaloos hoe zo’n productje dan vermarkt wordt. Ik zag een presentatie in het bijzijn van alle oppositieleiders uit de Tweede Kamer. Ze stonden al te lachen voordat hij iets leuks gezegd had en nog steeds nadat hij niets leuks had gezegd. Wat een roze pak al niet vermag. Hetzelfde bij Witteman & Pauw, publieke omroep. Youp was onderweg na een voorstelling in Carré, vertelden de presentatoren licht kwijlend. En ze moesten al een beetje lachen.


Natuurlijk stond Youp gewoon allang in de coulissen om zijn eigen entree te maken. In hetzelfde roze pak. Lachen.
Pauw of
Witteman, hou ze maar eens uit elkaar, hield het blaadje nog een paar keer goed voor de camera en zei dat
Youp een leuke column had geschreven. Welke hij bedoelde werd mij ook na lezing niet duidelijk, want er staan er meer in van zijn hand, allemaal ongeveer even leuk.
Youp kwam zelf met hetzelfde schrijnende geval van helpdeskmishandeling als voorbeeld dat hij ook in het blad geeft en hij noemde ook de onmetelijke erectie van een directie vanwege winstcijfers.


Daarmee was de inhoud grotendeels verklapt. Het artikel over sabotage en de oproep voor tips om helpdesks te saboteren noemde hij wijselijk niet. Want hoe dom kun je zijn of hoe oprecht zijn je bedoelingen? Wil je een kwaliteitsverbetering of wil je jennen uit rancune?


Koop dit blad niet. Koop een echt blad als u geld aan een tijdschrift wil uitgeven. Koop het ook niet omdat u denkt dat de opbrengst aan een goed doel wordt geschonken. Dat zal namelijk niet gebeuren. Waarom ik dat denk? Omdat Youp beweerde dat zelfs
Aldipress belangeloos meewerkte. Sprookjes bestaan niet. Als Youp straks voor de deur van het
Glazen Huis staat en de hoogte van zijn bijdrage noemt, zal ik het even voor u narekenen.


Kan ik dan niks aardigs over de de Help zeggen? Jazeker. Youp zet het mediumtype tijdschrift als hedendaags actie-instrument toch maar mooi op de kaart. Ook al is de de Help dan geen tijdschrift. Het is in elk geval zo bedoeld.

www.matsbv.nl