Gemeenten zitten met de gebakken peren van de participatiesamenleving

http://nl.linkedin.com/pub/govert-apol/2/388/127

De termen “participatiesamenleving”, “zelfredzaamheid” en “de zorg moet dichter bij de burger komen”, gelardeerd met tv-spotjes die suggereren dat de ouderenzorg en de jeugdzorg er alleen maar beter op wordt, roepen woede en cynisme op bij de burger. De buren willen misschien wel een boodschap doen voor de zieke oude buurman, maar niet zijn billen wassen. En de kinderen van hulpbehoevende ouders wonen vaak niet om de hoek en hebben het gewoon druk met hun eigen gezin en werk.     

Ieder weldenkend mens weet dat het, met het door de Rijksoverheid over de schutting gooien van een aantal taken naar de gemeenten met een reductie van 40% van het budget, geen verbetering zal worden. En wie dat nog niet weet, zal het binnenkort wel (letterlijk) aan den lijve merken!

De gemeenten zitten nu met de gebakken peren, want die zijn in veel gevallen nog niet goed toegerust om deze taken naar behoren te vervullen en met het beperkte budget kunnen ze die zorg natuurlijk niet beter maken dan die was. En het is nu aan de betreffende gemeenteambtenaren om in “keukentafelgesprekken” uit te gaan leggen wat er allemaal verslechteren gaat. Een ondankbare taak, die het imago van de gemeente bepaald niet zal verbeteren.

En dat is erg jammer, want er is de afgelopen jaren bij veel gemeenten juist gewerkt aan het verbeteren van het contact met de burger. Ik heb daar zelf de nodige trainingen voor mogen geven bij een aantal gemeenten en daarbij gemerkt dat de bereidheid en inzet groot is om anders om te gaan met klachten en bezwaren en met de uitvoering van Wmo-taken, handhaving en gebiedsmanagement. De focus werd gericht op verbetering van de serviceverlening aan de burger als klant.

Het zou beter zijn geweest als de Rijksoverheid de boodschap van de bezuinigingen op het terrein van de zorg eerlijk had gebracht en dit niet had verpakt in de mooie term “participatiesamenleving”. We zullen erin moeten berusten dat de koek op is en dat de zorg blijvend aanmerkelijk verslechtert. Let op mijn woorden: over een aantal jaren komt er een parlementaire enquête, waarin wordt vastgesteld dat, “met de kennis en inzichten van nu” kan worden geconstateerd dat de overheveling van de zorgtaken naar de gemeenten te snel en onzorgvuldig is gebeurd en dat er daarvoor te weinig geld en middelen zijn meegegeven.

Wie weet creatieve oplossingen voor dit probleem?