Luit over Jobs

Door Peter Luit. Steve Jobs heeft zijn taken als CEO neergelegd. Het zat er aan te komen, maar toch is zo een bericht altijd onverwacht. Twitter en talloze nieuwssites en weblogs zullen er ongetwijfeld aandacht aan besteden. Ik blik zelf terug vanaf 1989 toen ik binnen de muren van prepress bedrijf NEROC het bedrijfje Impacon opzette. We werden één van de Value Added Resellers van Apple.

In die tijd bezocht ik al regelmatig de Seybold Seminars in San Francisco. DTP was het buzzword van een groots meerdaags opgezet congres waar Apple, Adobe, Aldus en Quark de hoofdrolspelers waren onder leiding van Jonathan Seybold, die de grote namen bij elkaar wist te brengen. Apple was in die tijd net in staat fullcolor beeld- en tekstverwerking aan te bieden en drukte daarmee in één klap (in werkelijkheid duurde het wat langer…) alle bekende namen van hi-end grafische systemen van de markt.

Technisch bezien lachen we nu om de Mac II, die in die jaren in meerdere varianten werd gebouwd met een Motorola 680×0 processor. Beelden verschenen met de eerste gebrekkige full color applicaties kleur voor kleur (RGB) op de schermen van SuperMac of Radius, zo traag waren de videokaarten in die tijd. Maar het begin van de DTP, die al in 1985 op eenvoudige wijze begon, was met de komst van full color in 1989 de revolutie die de grafische sector voorgoed zou veranderen.

Steve Jobs was toen vooral visionair. Lees de boeken Odyssee en iCon en je krijgt een beeld van een man die in 1989 als 34 jarige CEO en mede-oprichter ongekend populair was door niet alleen zien zienswijze, maar ook zijn manier van presenteren. In de vele Seybold Seminars waarin hij de Apple visie ontvouwde kon Microsofts CEO Bill Gates amper in de schaduw staan met houterige Power Points en een stuntelend verhaal om het publiek te overtuigen dat ook Microsoft ‘commited to publishing’ was.

De ruzietjes die tussen de grote ondernemingen werden uitgespeeld, zette zelfs toenmalig Adobe CEO  John Warnock aan tot het wegpinken van een traan tijdens een Seybold editie in San Francisco, toen de ‘oorlog’ rondom letterbibliotheken resulteerde in het openstellen van het fontformat van Adobe. Apple en Microsoft waren toen ‘dikke’ vriendjes. En van Google was nog – lang – geen sprake…

De weg die Steve bewandeld heeft, was er één met flinke hobbels. Vooral in iCon wordt fijntjes beschreven welke CEO’s Apple bijna naar de afgrond hebben geleid, Steve op afstand kijkend met zijn nieuwe bedrijf NeXT, welke uiteindelijk – ik dacht halverwege de jaren negentig – door Apple werd overgenomen, Jobs werd – interim – iCEO en zou die titel lang houden voor een salaris van 1 dollar per jaar. De ‘i’ is nooit verdwenen…

Ja, we hebben alle gelukte en mislukte Apple computerfamilies meegemaakt en de te onduidelijke productlijnen. Het bedrijf was duidelijk stuurloos. Inmiddels is Apple één van de meest waardevolle bedrijven van de wereld met Steve tot gisteren aan het roer. De 56 jarige CEO heeft zijn vertrek in eigen hand kunnen houden, speculaties deden al veel langer de ronde. Vanwege zijn gezondheid stapt hij terug, maar zal nog wel bij het bedrijf betrokken blijven als voorzitter van de raad van het bestuur. Tim Cook volgt Jobs op. Nee, niet dezelfde uitstraling, maar ook zeker geen ‘beurkoers killer’. Deze man heeft de afgelopen jaren al meermalen laten zien een waardige opvolger te kunnen zijn voor Jobs. Ondanks het feit dat gisteren de handel in Apple aandelen even werd stilgelegd, sloot het aandeel 0,7% hoger aan het einde van de dag.

Natuurlijk zullen de trouwe Apple aanhangers Jobs missen als icoon van het eigenzinnige Apple, maar achter de schermen zal Cook nog vaak overleggen met Jobs. Hij mag dan als CEO de dagelijkse leiding hebben overgedragen, maar zijn visionaire eigenschappen zullen nog vaak geraadpleegd worden.

www.luit.nl