Magie in 2009: SRM pakt gul uit met een les e-mailmarketing, …met het oog op de toekomst

In mijn mailbox vond ik het bericht: voor rien du tout, noppes, nada, niente, nichts, nothing, voor helemaal niets mocht ik een proefles bijwonen bij SRM (www.srm.nl ) In Amsterdam op de Marnixstraat. En ik kon nog kiezen óók! Uit drie vakken! Ik koos voor e-mail marketing en schreef mij in voor vandaag 23 september 2009.

Tussen mijn dagelijkse bedrijvigheden door was het best nog stressen. ‘s Ochtends hoorde ik telefonisch dat de les een uur eerder zou starten: om 14.00 uur. Om 12.30 uur zette ik een mail uit met het werk voor één van mijn opdrachtgevers, 12.50 uur racete ik op mijn fiets naar het station in Utrecht, 13.05 uur tikte ik mijn treinkaartje uit de machine en om 13.10 uur zette de machinist zijn loco in beweging met gelukkig mijzelf aan de juiste kant van de zojuist dichtgesiste klapdeuren. Om 13.40 uur vroeg ik op het Rokin aan de jongeman in een Riksja (http://www.riksjaverhuur.eu/fotos.html ): ‘Kun je mij binnen 20 minuten op de Marnixstraat brengen?’ Ik voegde daaraan toe dat ik ook nog moest pinnen.

Onderweg troostte ik de zwoeger met dat ik het rennend ook had gered, maar dat ik dan badend in het zweet aan was gekomen in een verschrikkelijk grote groep onbekenden met ontzettend scherpe neuzen. Hij zette nog een tandje bij. Ondertussen dacht ik aan de strenge woorden van Constant Lamp op deze site ‘Get Smart or Stay Stupid’: ik citeer: ‘Dames en heren specialisten het is klaar, afgelopen, uit! Jullie hebben het vermogen om in beweging te komen, stop met het defaitistisch geleuter, sta op en stap er op af. Ga naar buiten, praat en luister vooral eens naar de mensen om je heen, ontdek je kansen en pak ze. Doe iets en vooral iets anders! Want als jullie dat niet doen en blijft doen wat je altijd al hebt gedaan… pas op, dan zul je krijgen wat je altijd al hebt gekregen...’ Gelukkig was deze jongeman uit het juiste hout gesneden: klokslag 13.58 uur werd ik keurig voor de deur van het SRM-gebouw afgezet door de universitair afgestudeerde marketingdeskundige. Ik viel met een deel van mijn verhaal over deze on-Europese ervaring bijna letterlijk door de deur van het klaslokaal. Het ijs was gebroken…

Ewald Verhoog van Canicas BV (www.canicas.nl ) begroette mij. Hij zou de les geven. Max Kohnstamm van SRM (waar hoorde ik die naam eerder?) zou Ewald introduceren. Gelukkig kwam Max als geroepen. Zijn introductie was een belofte en de les kon beginnen.

Ik dacht te snel aan knikkers als pegels die door de trechter moesten en ik begreep te laat om nog nozel over te komen op mijn medestudenten dat die knikkers voor de klanten stonden die door het e-mail systeem naar mij toe getrechterd moesten worden. Nu is vooral de overheid mijn klant - die laat niet met zich knikkeren, laat staan trechteren. Al die overheidjes zijn meer softballen waar je heel hard tegen aan moet tikken om ze überhaupt ergens doorheen te krijgen. Dus bij de intro rees mijn twijfel al. Gaat dat lukken met mijn klanten? Mijn spel is een totaal ander. Bovendien hoor ik ook soms gefluister over dat ik bij een gunmarkt hoor: mij worden opdrachten g e g u n d. Ergens diep verscholen in de krochten van de organisatie zou dan een Mysteryman zitten die over zzp-ers en andere in te huren ‘commerciëlen’ zegt: ‘Ja, die wel, nee, die even niet, en nee, nee, die nóóit meer – en dat echoot dan zo door een hele organisatie heen. Intranet is dat. Ik geef het toe, ik was weer eens niet de meerderheid: we deelden de les met vier mannen en 12 vrouwen en ik vertegenwoordigde het schrijversgilde samen met een zelfstandig journaliste.

Ewald Verhoog slaagde er in aan zijn gehoor de verschillende referentiekaders in de zaal te ontlokken – verschillende praktijkvoorbeelden passeerden zo gedurende de bijeenkomst de revue. Hij richtte zich vooral op de onderdelen ‘ontvangen van mail’ en ‘openen van mail’. In drie uur tijd leerde ik van mijn ‘kleindenken’ ‘grootdenken’ te maken. Ewald riep bij diegenen die al marketing hadden gedaan de juiste voorkennis op, hielp mij bijtrekken, en verbond de techniek met de theoretische inhoud. Voorbeelden brachten bij mij de voorstelling op gang. Termen als opt-in werden mij eindelijk duidelijk, wat mag wel en wat mag niet na 1 oktober? Hoe kom je aan e-mail adressen? Wat doe je met je bestaande adressenbestand? Hoeveel procent succes mag je verwachten van aantallen verzonden e-mails en hoe redeneer je daarbij? Hoe bouw je een kansrijke pagina op? Wanneer passeert je mail wel en wanneer niet het spamfilter? Ook begreep ik dat grote bedrijven het anders doen dan kleine. Mogelijk heb ik genoeg aan mijn Outlook of aan mijn internet provider. Dan heb ik in deze les geleerd wat ik moet vragen aan mijn provider en in welke bewoordingen.

SRM en in het bijzonder Ewald Verhoog, met mijn schrijfwerk bedank ik je van harte. En ik bedank je vast ook namens mijn collega-studenten. Want zoals het Max Kohnstamm was opgevallen: na drie uur was de stemming nog steeds ‘bij de les’ en wisselden we vrolijk informatie uit. Deze ‘les voor geen geld’, was absoluut een opgeofferde arbeidzame middag waard – want Constant Lamp, hoe je het wendt of keert, ook in een crisis als deze is tijd geld. Ik deed een middag iets anders en het was leuk en leerzaam. Het is nooit ‘0 euro’. Maar het was het wel dubbel en dwars waard. Ewald Verhoog is de belofte van Max Kohnstamm nagekomen. En Constant Lamp: dit werk van mij was óók voor niets. Ik schrijf graag in de toekomst door, méér nog dan ik nu notulen schrijf…