Twitter - Jitter

Vorige week stond het Twitter-debat volledig in het teken van de zogenaamde Impersonation: diefstal van identiteit dor middels van een Twitter-account. Hiervoor bestaat een relatief eenvoudige oplossing. Via een online-formulier kan Impersonation snel worden aangepakt. De geopperde strafbaarstelling lijkt onnodig, als dit al juridisch haalbaar zou zijn.

Lastiger wordt het wanneer een Twitteraar op een andere wijze buiten de perken gaat; als er sprake is van beledigingen, smaad, laster of bedreiging.

Als advocaat (www.van-kaam.nl) wordt ik regelmatig geconfronteerd met al dan niet onrechtmatige of strafbare uitlatingen in de media en Twitter speelt daarbij een steeds belangrijkere rol. Hiermee valt immers eenvoudig, snel en anoniem een indrukwekkende haatcampagne in te zetten. Met een grote hoeveelheid volgers en kwistig gebruik van verwijzende hashtags is het een kleine moeite om je afkeer en (heimelijke) plannen te verspreiden. Zoekmachines doen de rest en voor je het weet is jouw haattopic trending.

Wat zou Twitter doen als iemand de volgende fictieve Tweet zou publiceren?

Breivik had bij #Cliënt langs moeten gaan, een fascist die zelf wel weet waarom!

Uit ervaring ken ik inmiddels het antwoord: bijzonder weinig.

Wat bij het aanschrijven van Twitter direct opvalt is dat zij – ondanks dat Twitter wereldwijd vele miljoenen gebruikers kent, waaronder politici, captains of industry en showbizzsterren – maar één kantoor heeft, gevestigd in Californië. Twitter zal dus op zijn Amerikaans overtuigd moet worden van de ontoelaatbaarheid van de Tweets. De teksten in het Twitter-helpcentrum doen de hoop op doortastend optreden verder slinken. Er staat: If there is something that you don’t agree with, or find insulting, it’s best to not look at it at all.

Is er dan niets mogelijk? Jawel. Twitter schrijft voor dat meldingen via een digitaal formulier dienen te worden ingestuurd, maar dat kan alleen door een melder met een Twitter-account. In het geval van Tweets zoals hiervoor genoemd kreeg de cliënt echter een afwijzingsmail.

Vrij vertaald werd daarin opgemerkt dat dergelijke Tweets misschien frustrerend zijn, maar dat verwijdering de situatie alleen maar erger kan maken. Naast de politie adviseert Twitter bovendien een trusted individual te benaderen, zoals een vriend of een familielid. Met andere woorden: zoek het maar uit.

Hier wreekt zich wellicht dat Twitter geen Nederlandse vestiging heeft. In Nederland wordt immers gewerkt volgens het Notice and takedown-principe: eenmaal op een schadelijk bericht gewezen, ontstaat er een aansprakelijkheid voor een internet intermediair als Twitter, wanneer uiteindelijk blijkt dat het materiaal onrechtmatig is (NTD).

Bescheiden, maar met recente uitspraken over veroordeelde bedreigers/beledigers van onder andere de politici Geert Wilders en Femke Halsema onder de arm probeerden we het dan toch maar bij de politie.

Tot onze verbazing gingen daar direct de alarmbellen af. Met name verwijzingen naar seriemoordenaars en terroristen zoals Anders Breivik neemt de Nederlandse politie uiterst serieus. Er zou een onderzoek worden ingesteld en men zou de betreffende Twitteraar mogelijk nog diezelfde dag ‘binnenhalen’ voor verhoor. Een digitaal rechercheteam stortte zich direct op de identificatie van deze persoon.

Voor iedereen die dus nerveus wordt van losgeslagen Twitteraars die zich verschuilend achter een toetsenbord vrij achten de meest angstaanjagende taal uit te slaan is er dus hoop: digitale bedreigingen hebben de volledige aandacht van de politie. Deze mensen zou ik adviseren om de digitale aangifte bij Twitter achterwege te laten en zich gewoon ouderwets en analoog te melden bij het politiebureau.

Remco Klöters