Nep, ons taalgebruik en de samenleving

Politici hebben een grote invloed op ons taalgebruik. De vraag is of onze taal erdoor wordt verbeterd of juist niet. In de afgelopen maanden lees ik het woord nep steeds vaker, te pas en te onpas gebruikt. Het betekent vals, niet echt.

De situatie is in mijn beleving zelfs erger dan te pas en te onpas. Ons trendy taalgebruik maakt een onwerkelijke situatie: een neprealiteit. Ik ben ervan doordrongen dat wanneer één lid van de Tweede Kamer die de Kamer een nepparlement noemt, ook lid is van datzelfde nepparlement. De vraag is of alle Kamerleden daarmee Nepkamerleden worden, inclusief degene die het begrip introduceerde.

Het woord nepparlement bekt goed vanwege de alliteratie die er inzit. Maar diegene die dit woord hanteert, plaatst de werkelijkheid ermee buiten haken. Het doet mij voor dat niemand tegen dit actuele verschijnsel weerstand biedt. Wel Laura van Dolron. Zij zoekt naar het passende tegengeluid in het theater. Zij is op zoek naar de échte emotie.

Bij theatermakers ontstaat weerzin tegen het spelelement in de politiek. Weerzin om het spelletje “in de werkelijkheid” mee te spelen. Grappen maken over wat politici doen, zet die politici niet wezenlijk voor een ander voetlicht dan het licht dat de politiek momenteel krijgt. Laura van Dolron is stand-up filosofe en een voorbeeld van theatermakers bij wie de neprealiteit die zich in het dagelijks leven ontpopt, weerzin oproept. Zij ervaart het politieke spel in de VS bijvoorbeeld als één groot toneelspel en zij realiseert zich dat zij met het maken van grappen daarover daaraan tegen haar zin meedoet.

Het woord nep duikt momenteel heel vaak op in het dagelijks spraakgebruik. Nepnieuws, nepinformatie, nepfoto’s. Zo las ik vandaag een bericht over nepbrieven die zouden zijn verspreid. Dat is bij nadere beschouwing een lastig begrip. In het woordenboek lees ik dat een brief een bewijsstuk is of een mededeling aan één of meerdere personen om iets te laten weten. Voor mij is een brief in de brievenbus een velletje papier met tekst, vaak in een envelop. Een nepbrief is dan iets dat lijkt op een envelop die bij nader inzien geen envelop is en waarin geen brief blijkt te zitten. Van wat het wel is, kan ik mij even geen voorstelling maken. Zijn er ook aangetekende nepbrieven? Zijn er neppostbodes?  Dat laatste vast wel. Als die twee keer bellen, moet je extra oppassen.

Feit is dat in onze werkelijkheid steeds meer nep wordt.  Zzp-ers zijn nepwerknemers als de opdrachtgever en de opdrachtnemer het er naar maken. En dat is toevallig weer wel waar…

Maar het wordt pas echt erg als je naar de VS afreist, je je paspoort laat zien en dat de douanebeambte dan zegt: Sorry, you are not welcome. You belong to a fake country…