De teksten van Lieke Lamb - Nederlands MediaNetwerk2024-03-28T17:26:00ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLambhttps://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/359015448?profile=RESIZE_48X48&width=48&height=48&crop=1%3A1https://medianetwerk.ning.com/profiles/blog/feed?user=1rjfk6agu7l9k&xn_auth=noMark Rutte ontvangt trendwatchers-duo…tag:medianetwerk.ning.com,2012-01-15:2159784:BlogPost:1505392012-01-15T14:30:00.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
<p><b><i><br></br></i></b></p>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_579"><a href="http://www.hetnieuwetrendwatchen.nl/"><img alt="Klik hier en bekijk het trendboek 'Your Future!'" class="size-medium wp-image-579" height="189" src="http://www.trendsverwachting.nl/wp/wp-content/uploads/2012/01/WEB01-300x189.jpg" title="Klik hier en bekijk het trendboek 'Your Future!'" width="300"></img></a><p class="wp-caption-text"></p>
</div>
<p></p>
<p><strong>Woensdag 11 januari 2012 werd het trendwatchers-duo Lieke en Richard Lamb ontvangen door Mark Rutte in het <a href="http://www.youtube.com/watch?v=NcvKY0mJJjM&context=C3872077ADOEgsToPDskLEsVakpsK0W0HMdtA3vmKP" target="_blank">Torentje</a>. Aanleiding was de publicatie van hun nieuwste boek…</strong></p>
<p><b><i><br/></i></b></p>
<div id="attachment_579" class="wp-caption aligncenter"><a href="http://www.hetnieuwetrendwatchen.nl/"><img class="size-medium wp-image-579" title="Klik hier en bekijk het trendboek 'Your Future!'" alt="Klik hier en bekijk het trendboek 'Your Future!'" src="http://www.trendsverwachting.nl/wp/wp-content/uploads/2012/01/WEB01-300x189.jpg" width="300" height="189"/></a><p class="wp-caption-text"></p>
</div>
<p></p>
<p><strong>Woensdag 11 januari 2012 werd het trendwatchers-duo Lieke en Richard Lamb ontvangen door Mark Rutte in het <a href="http://www.youtube.com/watch?v=NcvKY0mJJjM&context=C3872077ADOEgsToPDskLEsVakpsK0W0HMdtA3vmKP" target="_blank">Torentje</a>. Aanleiding was de publicatie van hun nieuwste boek ‘<em>Your Future!</em>’. In dit trendwatchers handboek leggen Lieke en Richard uit hoe de lezer <em>zelf</em> trends kan herkennen én gebruiken om een eigen toekomstvisie te ontwikkelen.</strong></p>
<p>Mark Rutte is in het boek opgenomen als één van de professionals die vanuit zijn eigen vakgebied een toekomstvisie geeft. Dit op basis van een video-interview dat hij gaf in 2010, vlak voordat hij Premier werd. Wat was toen de visie van Mark Rutte op de Moderne Economie en hoe staan we er nu voor? De auteurs concluderen in het boek: <em>het is een hele kunst om de rol van visionair en politicus te combineren…</em></p>
<p>Andere toekomstvisies in het boek zijn van Bernhard van Oranje (ICT); Hans van Breukelen (sport); Huub Stapel (kleinkunst); eindredacteur VPRO-televisie IJsbrand van Veelen (media) en de Amerikaanse trendwatcher Marian Salzman (hyperlocal). BNR-presentator Paul van Liempt schreef het voorwoord. In zijn radioprogramma geven Lieke en Richard iedere vrijdagochtend hun TrendsVerwachting.</p>
<p>Met Mark Rutte werd, in het verlengde van het boek, gesproken over het belang van visie-ontwikkeling. Ook kwamen trendlijnen als de <em>Feminisering van de maatschappij</em> en het <em>Dilemma van Duurzaamheid</em> aan bod. Daarnaast werd de <em>TO DO Methode</em> besproken die het duo beschrijft en waarmee men zelf aan de slag kan.</p>
<p>Richard Lamb: <em>“</em><em>Nederland heeft 16,7 miljoen trendwatchers en dat is best handig in tijden van recessie.”</em></p>
<p>Lieke Lamb vult aan: <em>“</em><em>Het Nieuwe Trendwatchen…doe je zelf! Bij het boek hoort dan ook de website</em> <a href="http://www.hetnieuwetrendwatchen.nl/"><em>www.HetNieuweTrendwatchen.nl</em></a><em>”.</em></p>The Media Gaptag:medianetwerk.ning.com,2011-07-31:2159784:BlogPost:1306352011-07-31T12:30:00.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
<p><span style="color: #000000;"><a href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profiles/blogs/the-media-gap" target="_blank"><img class="align-right" src="http://desocialemedia.files.wordpress.com/2011/07/scheldestraat.jpg?w=150&width=150" width="150"></img></a> Gisterenavond, toen ik terugkwam van een avondje weg en mijn Tweetdeck aanzette, viel mijn oog op een berichtje waarin iemand vroeg wat toch die helikopter te betekenen had die hij hoorde. Ik liet me er verder niet door afleiden en ging door op mijn andere scherm waar ik net besloten had iets meer met mijn Google+ account te gaan doen omdat er daar naar mijn…</span></p>
<p><span style="color: #000000;"><a target="_blank" href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profiles/blogs/the-media-gap"><img class="align-right" width="150" src="http://desocialemedia.files.wordpress.com/2011/07/scheldestraat.jpg?w=150&width=150"/></a>Gisterenavond, toen ik terugkwam van een avondje weg en mijn Tweetdeck aanzette, viel mijn oog op een berichtje waarin iemand vroeg wat toch die helikopter te betekenen had die hij hoorde. Ik liet me er verder niet door afleiden en ging door op mijn andere scherm waar ik net besloten had iets meer met mijn Google+ account te gaan doen omdat er daar naar mijn mening te weinig gebeurde, al zag ik tot mijn verbazing dat ik inmiddels al in zo’n 800 cirkels zit. Maar ja dat zegt op Google+ niets, want misschien hebben sommige mij wel in de “raar mens zoveel mogelijk negeren”-cirkel geplaats. Feit is wel dat ik lang niet van iedereen die mij in een cirkel heeft, updates voorbij zie komen, maar goed mijn eigen bijdragen zijn ook nog maar heel mondjesmaat dus misschien ligt het daaraan. Dan zie ik op het andere scherm een tweet van Marc van der Linden: “<a href="http://twitter.com/#!/MarcvdLinden/status/97411514025254912" target="_blank">Het is dus goed mis hier in de buurt. Helicopters, ambulances en ME in de scheldestraat. geruchten over rellen en vechten</a>”.</span></p>
<br/>
<strong>Terug naar Twitter</strong><br/>
<p><span style="color: #000000;"><em>Digitale ramptoerist</em> als ik ben is mijn hoofd nu definitief naar het twitterscherm gedraaid. Ik zie nog meer mensen erover twitteren en in no time heb ik op tweetdeck een kolom aangemaakt: <a href="http://twitter.com/#!/search/%23scheldestraat" target="_blank">#scheldestraat</a>. Van minuut tot minuut kan ik nu volgen wat er daar gebeurt. Ondertussen ga ik wat krantensites langs om de ware toedracht te achterhalen want daarover schijnt op twitter nogal wat onduidelijkheid te zijn. De tweets begonnen namelijk met politie die klaarstaat voor het geval twee rivaliserende motorbendes slaags zouden raken. Een artikel in het AD meldde eerder al dat de politie daarvoor vreesde. Maar inmiddels zijn we al op het niveau van knokploegen en schietpartijen en het uitkammen van binnentuinen naar voortvluchtigen. Ik vind niets op de gangbare krantensites. Het AD, die toch vermoedde dat er wat zou kunnen gaan gebeuren, is nog stil; de Telegraaf besloot kennelijk pas de volgende ochtend de wakkerste krant te zijn en het Parool zwijgt zelfs in Amsterdams dialect. Nu.nl en AT5 doen ook nog niet mee. Weer een mooi voorbeeld van ‘the Media Gap’ zoals we die wel vaker zien. Was je bij wijze van spreken bij een concert waar de artiest flauwviel of wegbleef; zat je in een vliegtuig waarmee iets heftigs gebeurde; je kan er bij thuiskomst nog niets over op de reguliere nieuwssites vinden. En deze media gap wordt prachtig gedicht door een site als Twitter. Terug naar Twitter dus. Steeds meer foto’s duiken op, net als -onvermijdelijk- de grappen. Langzaamaan worden de kranten dan toch wakker. Het Parool en AD hebben als één van de eerste een stukje over het voorval en beiden baseren zich als bron op jawel; Twitter. Met fotomateriaal afkomstig van wederom, jawel; Twitter. Ik <a href="http://twitter.com/#!/liekelamb/status/97425703431176192" target="_blank">tweet</a> nog even dat we niet moeten overdrijven omdat de media alles overneemt. Dan kijk ik bij Google+, maar zie niets over het amsterdams gebeuren. Ik plaats zelf dan maar een link naar het bericht op Powned. De massale reacties blijven uit. Men post daar leuke gekke plaatjes, filmpjes of discussieert verder over de voor- en nadelen van Google+ ten opzichte van andere social media en ik zie niemand anders er melding van maken (nou zou het kunnen dat men mij uit Amsterdamse cirkels weert; ik beweeg me zelden in de juiste kringen) dus terug maar weer naar mijn twitterstream. Daar blijkt inmiddels dat er niet twee motorbendes slaags waren, maar dat de politie één bende wegens overlast heeft willen arresteren en dat dat redelijk uit de hand liep. En zo hebben wij als burgers dan toch een keer de media voorgelogen, ook wel eens leuk voor de verandering. Knap staaltje burgerjournalistiek toch? Via Twitter komt uiteindelijk de mededeling dat de helicopters vertrokken zijn, de rust is weergekeerd en men weer rustig kan gaan slapen. Het <a href="http://www.parool.nl/parool/nl/7/MISDAAD/article/detail/2823800/2011/07/31/ME-rukt-massaal-uit-om-motorbende-te-arresteren.dhtml" target="_blank">uitgebreidere artikel</a> de volgende ochtend in het Parool is opgeleukt met de nodige video’s afkomstig van twitvid’s. Heb ik al eens eerder ergens gemeld hoeveel ik van Twitter houd?</span></p>enge mannentag:medianetwerk.ning.com,2010-12-15:2159784:BlogPost:1012212010-12-15T23:00:00.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
<p><span style="font-size: small;">Welke idioot laat zijn kind dan ook zomaar bij zo’n vent achter? Wie huurt er dan ook een mannelijke oppas? Op Internet veel verontwaardiging over ‘het monster van Riga’ zoals de pers hem inmiddels subtiel heeft betitelt. Een man, buitenlander, een homo, spreekt de taal slecht, ziet er eng uit…. ja alle vooroordelen komen op media als facebook ed in een constante stroom voorbij. En even leek het mij of er mensen waren die de schuld van alles wat er in de grote…</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Welke idioot laat zijn kind dan ook zomaar bij zo’n vent achter? Wie huurt er dan ook een mannelijke oppas? Op Internet veel verontwaardiging over ‘het monster van Riga’ zoals de pers hem inmiddels subtiel heeft betitelt. Een man, buitenlander, een homo, spreekt de taal slecht, ziet er eng uit…. ja alle vooroordelen komen op media als facebook ed in een constante stroom voorbij. En even leek het mij of er mensen waren die de schuld van alles wat er in de grote ontuchtzaak te Amsterdam gebeurde, al dan niet gedeeltelijk, bij de ouders wilden leggen. Al spreekt de door mij vaak zeer gewaardeerde Umar Ebru dat laatste in <a target="_blank" href="http://kfgabler.wordpress.com/2010/12/15/wie-laat-z%e2%80%99n-kind-bij-zo%e2%80%99n-man-achter/">haar column</a> tegen.<br/><br/></span><span style="font-size: small;">Maar wat moet je dan als ouder? Na vaak lange wachtlijsten, eindelijk een plek op de officieel erkende en in de buurt goed bekend staande kinderopvang. Mocht je als ouder dan al een licht unheimisch gevoel hebben bij een bepaald persoon is dat niet makkelijk te uiten laat staan hard te maken. Beggars can’t be choosers en dat daar een medewerker is die jou op het eerste gezicht wat minder ligt, dat zal wel. Je gaat er van uit of hebt zelfs gecontroleerd dat er de gangbare regels gelden zoals: nooit één leider alleen met een kind, nooit deuren op slot en meer zulke voorzorgsmaatregelen. Die natuurlijk niet sluitend zijn, maar wat is dat wel . Waar krijg je wel garanties? Want hier maken de critici een grote denkfout je kind achterlaten bij een niet of slecht nederlands sprekende man, een oppas via Internet, is onveiliger dan bij een goed nederlands sprekende autochtone vrouw die je niet van internet haalde maar uit krant of kennissenkring. Wat naïef! Weet je zeker dat haar man,je eigen buurman, de vader van het vriendje of vriendinnetje, je broer, je vader ja zelfs je eigen man veilig is?</span></p>
<p><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">Het merendeel van de incest gebeurt in de kennissenkring of erger nog binnen de familiare cirkel! <a target="_blank" href="http://www.seksueelmisdrijf.nl/joomla15/index.php?option=com_content&view=article&id=88&Itemid=104">Zie hier</a>.</span></p>
<p></p>
<p></p>
<p><span style="font-size: small;"><br/>Ook uit de reacties op zowel mijn open stream als op de dm (privéberichten) van twitter kan ik geschrokken bevestigd zien dat het iets is van alle tijden en dat het heel veel voorkomt. Niet in wereldschokkende zaken, groots opgepikt in de media door de kwantiteit aan kinderen en de professionaliteit van het kinderporno-netwerk erachter. Maar ontucht desalniettemin met heftige littekens. Juist omdat het geen monster was maar een bekende.<br/><br/><span style="font-size: small;">Mannen weren uit het schoolsysteem, ja het werd hier en daar echt geopperd, lijkt dus volslagen nonsens en niets op te lossen. Overal lopen mannen rond, van voetbalcoach tot oom. En vergeet niet dat ook vrouwen, zij het vaak secundair, bij ontucht betrokken zijn. En over de ernstige geestelijk mishandeling in het onderwijs door docenten van beider sexen wil ik het hier niet eens hebben.</span></span></p>
<p></p>
<span style="font-size: small;">mannen voor de klas blijf ik een groot goed vinden en ik betreur de sfeer die nu daarom ontstaat. <a target="_blank" href="http://www.depers.nl/binnenland/531760/Geen-man-wil-voor-de-klas.html">Zie hier.</a>Het aan kinderen zitten is iets dat overal en veelvuldig voorkomt, helaas. En er is slecht te voorspellen wie er wel en wie er niet aan je kind zou zitten. Beter dus je kind zo weerbaar mogelijk te maken. Het onderwerp open te gooien (zoals op veel scholen nu door de Riga-case en het jeugdjournaal ook volop gebeurt). Kinderen heel duidelijk maken dat ze altijd naar je toe moeten komen, waar de dader ook mee dreigt. Maar dit alles geldt voor de wat oudere kinderen. Met kinderen die nog niet goed kunnen vertellen wat er gebeurde blijft het lastig. Blijft het een kwestie van vertrouwen en gezond verstand. En misschien extra maatregelen zoals camera’s. Maar je kind angstvallig weghouden bij alles wat man is, is een oplossing die alleen een idioot bedenkt.</span><p></p>
<p></p>
<p></p>De man met de dode boomtag:medianetwerk.ning.com,2010-07-12:2159784:BlogPost:872282010-07-12T21:54:05.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
Dode bomen zijn dood. De fut is er uit. Geen voeding meer en geen energie. (<a href="http://www.youtube.com/watch?v=6CqRcCHk_Pc&">http://www.youtube.com/watch?v=6CqRcCHk_Pc&</a> ) Moderne media en moderne mensen weten het heel zeker: het papieren tijdperk is voorbij en de inktpotten en drukpersen zijn vervangen door reeksen eentjes en nulletjes. Het ouderwets omslaan van (te) grote vellen papier is vervangen door drukken op (te) kleine knopjes en toetsen. En daar er al geluiden opgingen…
Dode bomen zijn dood. De fut is er uit. Geen voeding meer en geen energie. (<a href="http://www.youtube.com/watch?v=6CqRcCHk_Pc&">http://www.youtube.com/watch?v=6CqRcCHk_Pc&</a> ) Moderne media en moderne mensen weten het heel zeker: het papieren tijdperk is voorbij en de inktpotten en drukpersen zijn vervangen door reeksen eentjes en nulletjes. Het ouderwets omslaan van (te) grote vellen papier is vervangen door drukken op (te) kleine knopjes en toetsen. En daar er al geluiden opgingen dat de e-reader het niet zou worden, wachtte ik op de komst van de iPad en sloeg mijn slag.<br />
<br />
En nu zit ik dus met mijn nieuwe iPad in de trein. Ik lees de krant. Ik lees niet in mijn krant, ik lees de krant op internet op mijn iPad. Gelukkig heb ik verbinding, want dat is wel een vereiste. Nu las ik al een tijdje de kranten voornamelijk online dus dat was niet meer zo nieuw voor mij. Het hap snap sprokkelen van nieuws is al een aardig ingesleten gewoonte in mijn leven. Zelfs de buitenlandse kranten klik ik vaak terloops even door. Nee, ik heb geen online betaal abonnementen. Ik moet een artikel wel heel dringend nodig hebben, wil ik mijn creditcard nummer helemaal gaan zitten intypen. Geen trouw meer aan een krant of tijdschriften titel. Geen binding. Hooguit aan journalisten zelf, die nu steeds zichtbaarder en vaker titel-overstijgend lijken te worden in plaats van aan één krant gelieerd te zijn. En steeds meer koppensnellen. Want de grotere achtergrondstukken buiten mijn vakgebied waar ik me in een papieren editie vroeger nog wel eens in wilde verliezen, sla ik nu praktisch automatisch over. Verder is het nieuws in de suffe ouderwetse krant eigenlijk precies hetzelfde als het hippe nieuws dat op de nieuwe media apparaten verschijnt. Verschil zit in de toevoeging van mogelijkheden die online nieuwsconsumptie biedt.<br />
<br />
Met de steeds beter wordende verbindingen klik ik steeds vaker foto’s en filmpjes aan. Nu is het niveau van de filmpjes nog erg laag en vaak is de reclame ervoor langer dan het uiteindelijk weinig aan het verhaal toevoegende videofragment, maar ik geef het tijd. Het integreren van video en zelfs hele tv programmaformats lijkt het helemaal te gaan worden. Kranten zijn momenteel wanhopig bezig crossmediale businessplannen te bedenken en daar komt zelfs een officiële opleiding voor. ( <a href="http://www.hu.nl/Pers/Persberichten/PB%20Master%20Journalistiek.aspx">http://www.hu.nl/Pers/Persberichten/PB%20Master%20Journalistiek.aspx</a> )Helaas wordt bij het uitwerken van deze plannen nog altijd geredeneerd vanuit de krant, waarbij de site een interactief afgietsel is van de hardcopy versie.<br />
<br />
Het is geweldig te kunnen ‘hyperlinken’ en dus onder andere bij een artikel precies te zien welke artikelen er in het verleden nog meer over zijn verschenen. Het kunnen googlen van niet goed uitgewerkte of begrepen issues, dan wel termen is een verademing. Zelf het redelijk nutteloze katerntje: ‘meest gelezen’ beklik ik regelmatig al weet ik dat dat vaak de meer bloederige tevens onzinnigere berichtjes zijn in de trant van <i>poes gecentrifugeerd</i> en dergelijke. Hier in de trein laat ik trouwens de filmpjes maar even achterwege. Anders moet ik beschaafd als ik ben weer met een oortje in gaan zitten.<br />
<br />
Tegenover mij zit een man van middelbare leeftijd, niet onaantrekkelijk. Had ik nu een krant gehad, had ik de krant groots voor mij gehouden en mij zodoende afgesloten van de wereld om me heen; misschien stiekem glurend door een gaatje in de vouw van de krant. In mijn iPad maak ik geen gat. Zo leuk is de meneer nou ook weer niet. En ook het afsluiten lukt niet met een iPad. Het nodigt uit tot contact in plaats dat het voor een natuurlijke barrière zorgt. De man begint een gesprekje met de vraag of dit nou een iPad is en wat ik er zoal op lees. Vroeger kon je nog een katern uit je krant vouwen en dat overhandigen: zo van: jij de sport ik de technologie en me nou rustig laten lezen… Met de iPad gaat dat niet. Hoewel je met meerdere computers thuis juist met het hele gezin alle populaire berichten en rubrieken tegelijk kan verslinden zonder dat dat tot strijd hoeft te leiden wie als eerste de voorpagina mag, laat ik hier de man naast me zitten zodat hij mee kan kijken. Voor de singles onder u: zolang de iPad nog relatief nieuw is werkt het beter dan het ‘hebben van een hond’. Sterker nog, als we uiteindelijk op een pagina belanden met nieuws dat de heer in kwestie graag wil bewaren, geeft hij zonder meer zijn email adres zodat ik de link naar hem toe kan sturen. Ja, stukjes uit de krant scheuren werkt op zo’n iPad immers ook niet zo lekker.<br />
<br />
De aardige man is helemaal tevreden en gaat weer op zijn eigen plek zitten. Ik kan nu eindelijk mijn eigen nieuws gaan bekijken (ja ik geef toe, zodra de man mijn kant op kwam klikte ik gauw even wat artikeltjes weg die ik minder deelbaar achtte). Via het geheugen heb ik de artikeltjes zo weer te pakken. Maar dan.. helaas.. een korte waarschuwing en even later…floep… Mijn iPad gaat op zwart..mijn iPad is dood. De fut is er uit. Geen voeding meer en geen energie. Ik bijt even op mijn tong om een scheldwoord te onderdrukken en berg dan geïrriteerd mijn iPad op. De meneer tegenover me kijkt mij over de rand van zijn krant vriendelijk aan en zegt: “<i>Doe ik je een plezier met de mode katern</i>?”Broken Dreams of Future Memoriestag:medianetwerk.ning.com,2010-07-01:2159784:BlogPost:866012010-07-01T19:30:00.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
“Mam, ik denk niet dat ik ooit nog gewoon hier bij de anderen op school kom. Denk jíj het wel?”<br />
Met in onbekende verten starende ogen kijkt ze me toch vreemd dringend aan. Haar stem klinkt afgekneld.<br />
We staan midden op het schoolplein van haar zussen en broer. Om me heen zie ik hoe bekende en onbekende ouders zich naar hun fietsen en auto’s haasten na hun kinderen gedag te hebben gezwaaid.<br />
“We hebben wel heel hard gevochten hè? Dát telt” zeg ik, na een stilte die ik mezelf met geweld dwing te…
“Mam, ik denk niet dat ik ooit nog gewoon hier bij de anderen op school kom. Denk jíj het wel?”<br />
Met in onbekende verten starende ogen kijkt ze me toch vreemd dringend aan. Haar stem klinkt afgekneld.<br />
We staan midden op het schoolplein van haar zussen en broer. Om me heen zie ik hoe bekende en onbekende ouders zich naar hun fietsen en auto’s haasten na hun kinderen gedag te hebben gezwaaid.<br />
“We hebben wel heel hard gevochten hè? Dát telt” zeg ik, na een stilte die ik mezelf met geweld dwing te doorbreken. In een dappere poging er een positieve draai aan te geven. Terwijl achter mijn ogen alle indrukken, twijfels en afwegingen van de laatste jaren in vloeibare vorm klaar staan om het laagste punt op te zoeken. Maar zo’n doorbrekende dam, een dergelijke dieptepunt is, op een vol schoolplein, met haar naast me geen optie. Ruim drie jaar geleden vertrok ze, met de ijdele hoop dat als ze genoeg ontwikkelingssprongen zou maken, ze wellicht weer bij haar zus aan kon haken. Op díe school waar het, in tegenstelling tot haar eigen school, barst van de verjaarspartijtjes die gevierd worden en de speelafspraken na schooltijd. Die school die zoveel dichter bij is dan die van haar. Waar mama zoveel meer mensen kent dan op de school waar zij nu zit. 1 maximaal 2 jaar zal ze daar nog zitten. Dáár. Want hier redt ze het niet. Toen niet en nu niet. Elke ochtend eiste ze dat ze mee het schoolplein op mocht de anderen wegbrengen. Als ik in de school verdween om de jongste bij de juf af te leveren, bleef zij liever op het schoolplein. Ze liep rondjes, terwijl ze licht in zichzelf zong of mompelde, op weg naar een onbereikbaar doel.<br />
Alsof ze er zeven keer omheen wilde lopen.<br />
“Ik zou best graag op deze school zitten”, zei ze soms als ik naar buiten kwam. Maar wanneer ik dan, op weg naar haar eigen school, probeerde er dieper op in te gaan, gaf ze die glazige blik en nauwelijks respons. Waarmee haar opmerking meer op een losse gedachte leek dan een diepere wens.<br />
Maar nu met deze vraag gunt ze me een kleine blik recht in haar diepste verlangens.<br />
En ik? Ik vertel haar dat ze hard heeft gevochten. Há, alsof ze dat zelf niet weet. Dat weet ze beter dan ik. En ook dat dát hier niet telt. Toen niet en nu niet. Haar openheid in die kwetsbaar gestelde vraag verdient het niet met een goedmakertje weggestuurd te worden. Laf ben ik vaak genoeg geweest. Deze zin is niet genoeg dit keer. Ongeacht wat ze er echt helemaal van zal beseffen. Ik pak haar hand. Ze voelt de spanning van het moment en kijkt me zowaar alert aan als ik tegen haar begin te praten:<br />
“Nee lieverd, we hebben heel hard gevochten en je zal zien dat je dat heel veel fijns oplevert ,<br />
Maar nee… ik denk niet dat je ooit nog gewoon hier bij de anderen op school komt.”Ode aan Mark de Piano Mantag:medianetwerk.ning.com,2010-06-11:2159784:BlogPost:853052010-06-11T12:00:00.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
Concertpianist wilde hij worden. Toen hij jonger was en nadacht over de toekomst, was dát zijn grote droom. Een prachtcompositie neerzetten voor een hele grote zaal en die met zoveel kunde en gevoel uitvoeren dat het hele publiek ervan in vervoering en in beweging zou worden gebracht.<br />
<br />
Nu staat hij daar klaar in de coulissen, om het concert van zijn leven te gaan opvoeren. Zorgvuldig heeft hij de partituur bestudeerd, waarbij de verschillende partijen straks heel secuur op elkaar afgestemd…
Concertpianist wilde hij worden. Toen hij jonger was en nadacht over de toekomst, was dát zijn grote droom. Een prachtcompositie neerzetten voor een hele grote zaal en die met zoveel kunde en gevoel uitvoeren dat het hele publiek ervan in vervoering en in beweging zou worden gebracht.<br />
<br />
Nu staat hij daar klaar in de coulissen, om het concert van zijn leven te gaan opvoeren. Zorgvuldig heeft hij de partituur bestudeerd, waarbij de verschillende partijen straks heel secuur op elkaar afgestemd moeten worden.<br />
Een eindeloze reeks aan losse vingeroefeningen. Het stemmen om te zorgen dat bij de vleugel geen van de tonen zou dissoneren. Zijn voeten op de pedalen om zorgvuldig sommige klanken te dempen en andere sterker te laten doorklinken. Een ware pianoforte waarbij hard en zacht in balans zijn.<br />
Het schrijven van de muziek was een prestatie op zich. Een evenwichtige afweging maken tussen mineur en majeur. Allegro en vivace. Meeslepend. Kort en bondig in staccato maar wel crescendo en accelerando. Maar geduldig om een toon die maar niet aan wil slaan ruimte te gunnen toch aan de klank bij te dragen. Die toetsen die niet krachtig genoeg hun geluid kunnen laten horen, laten dragen door omliggende akkoorden. En dan zometeen een subliem samenspel van de witte en zwarte toetsen, geen één overslaan of buitensluiten, zelfs al lijkt ie vals te klinken. Een goede toonzetting is doorslaggevend. Een samensmelting van vele stijlen en timbres tot een heldere aangename melodie. En af en toe een da capo inbouwen om bepaalde delen te mogen en kunnen herhalen.<br />
En daar staat hij nu. Op eigen kracht. Een enorme verantwoordelijkheid en verplichting om de zaal te vullen met prachtige klanken. Voor 't Blok gezet door zijn eigen dirigent, maar tegelijk zich gesteund wetend door diens kundige begeleiding. De zaal houdt de adem in, niet zeker wat te verwachten net zo min als de pianist zelf, want van dit concert kreeg niemand een program. Hij zal zelf moeten inzetten en de wijs aangeven.<br />
<br />
Daar staat hij. Volledig gereed om een waar kunststuk neer te zetten.<br />
Alle spotlights zijn nu op hem gericht en het geroezemoes in de zaal verstomd.<br />
<br />
Ik wens hem een pracht uitvoering:<br />
Heel veel succes! Er zit ontzettend veel muziek in je.<br />
Het is nu aan jou Mark Rutte, om met dit bijzondere concert het hele publiek in alle gloed te laten resoneren.Feminisering van de Verruwingtag:medianetwerk.ning.com,2010-05-29:2159784:BlogPost:842042010-05-29T19:00:00.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
Het was een vrouw. De dame die belde naar de artsen van Ruben en hem aan de lijn kreeg was een vrouw. Ze sprak hem, ze schreef het op en het werd gepubliceerd. Het debat was geboren. Gaan we te ver? Waar ligt de grens van fatsoen? In hoeverre heb je compassie met het slachtoffer?<br />
<br />
Nee ik ga niet als mosterd na de maaltijd óók nog verder in op deze discussie, maar kijk er graag vanuit een ander oogpunt naar: het was namelijk een vrouw. <i>Nou en...?</i> is uw reactie. Wel nu, dat is in een…
Het was een vrouw. De dame die belde naar de artsen van Ruben en hem aan de lijn kreeg was een vrouw. Ze sprak hem, ze schreef het op en het werd gepubliceerd. Het debat was geboren. Gaan we te ver? Waar ligt de grens van fatsoen? In hoeverre heb je compassie met het slachtoffer?<br />
<br />
Nee ik ga niet als mosterd na de maaltijd óók nog verder in op deze discussie, maar kijk er graag vanuit een ander oogpunt naar: het was namelijk een vrouw. <i>Nou en...?</i> is uw reactie. Wel nu, dat is in een maatschappij waar mannen in toenemende mate zeggen de feminisering (versofting) van de maatschappij te vrezen, wel een opmerkelijk gegeven.<br />
<br />
Aan de ene kant wordt er namelijk een debat gevoerd, door onder andere mannen met protestbaardjes, tegen de Feminisering van de maatschappij, omdat jongens op bijvoorbeeld scholen mannelijke rolmodellen nodig zouden hebben om zich beter te leren weren, daar vrouwen conflicten uitpraten in plaats van uitvechten. Omdat er, in verband met het groeiende aantal vrouwelijke rechters, te lage straffen zouden worden gegeven. Te veel compassie die dames. Daar gaat het fout. Zie ter info bijvoorbeeld ook Rondom10. <a href="http://rondom10.ncrv.nl/ncrvgemist/rondom-10-13">http://rondom10.ncrv.nl/ncrvgemist/rondom-10-13</a><br />
<br />
Aan de andere kant is er de verruwing. Bij GeenStijl (bekend als een site voor voornamelijk heren) bijvoorbeeld waar je een filmpje van een man ziet die zelfmoord pleegt door zichzelf in brand te steken en daarna van een brug te springen. Alles natuurlijk conform tijdgeest keurig vastgelegd op camera ten behoeve van de veeleisende en snel verveelde kijker op de verschillende internetgemeenschappen.<br />
<br />
Want hiermee komen we bij het andere debat dat zelfs nog intensiever lijkt te worden gevoerd dan dat van de feminisering, met vaak nog vreemdere drogredenen: De Verruwing van de maatschappij. Het schijnbaar steeds verder wegglijden van beschaafde normen en waarden en omgangsvormen. Het ontbreken daarbij van echte interesse,compassie en respect voor de medemens en voor de maatschappij als geheel. Inderdaad zelfs toen uit de comments bleek dat de brandende, springende man echt geen hoax of stunt was, was er weinig compassie. Slechts een enkeling durfde heel voorzichtig te informeren of er misschien een reden was dat de man zich genoodzaakt zag tot zo’n wanhoopsdaad. De rest zette hem zonder pardon neer als drugsjunkie en aandachtshoer.<br />
<br />
<b>Door toenemende invloed van vrouwen feminiseert de maatschappij steeds meer, terwijl door onder andere gebrek aan opvoeding, regels en sexuele moraal en een teveel aan internetgebruik en dergelijke een verruwing zichtbaar is in diezelfde maatschappij..?!</b><br />
<br />
Toen ik in discussie hierover (toegespitst op de rol van de media) met wat heren, deze ogenschijnlijke tegenstelling had voorgelegd, kreeg ik als antwoord van één van hen dat juist door de feminisering en het willen intomen van mannelijke oerdriften (?) de heren werden gedreven tot zulk extreem vermaak als uitlaatklep voor hun gedwongen opgekropte natuurlijke agressie en aangeboren mannelijke hardheid. Na geantwoord te hebben er zo nog wel een paar te kennen, besloot ik mijn pijpje bier alsnog beschaafd in een glas uit te schenken. Zie o.a.Feminisering en jongensproblemen.<br />
<a href="http://www.leraar24.nl/dossier/1416/feminisering-en-jongensproblemen">http://www.leraar24.nl/dossier/1416/feminisering-en-jongensproblemen</a><br />
<br />
Alsof wij vrouwen, verschoond als wij zijn van agressie en hardheid (?), niet naar filmpjes van GeenStijl kijken en het enkel vrouwen zijn die, via censuur en restrictie in lichamelijke dan wel fysieke uitingen, de maatschappij van binnen uit verweken. En mannen worden nu dus hard als tegenreactie op de afgedwongen femisering.<br />
<br />
Logischerwijs zou je dan dus de redenatie door kunnen trekken en verwachten dat in een niet-gefeminiseerde maatschappij zoals bijvoorbeeld de middeleeuwen, er minder ruwheid en agressie was. Dit komt toch niet helemaal overeen met mijn beeld uit die tijd. Daar zie ik ook mensen branden, al is het dan op de brandstapel. En hele volkstammen die er vrolijk bij staan te kijken. Al ging het daarbij om een veroordeelde en niet een zelfmoordenaar. In die zin is onze maatschappij dus eerder inderdaad flink gefeminiseerd dan verruwd. Een verbetering van de morele hygiëne en een geciviliseerder rioleringssysteem ten behoeve van de afvoer van onderbuikgevoelens.<br />
<br />
Ja, schijnbaar zijn we een stuk netter geworden ten opzichte van de middeleeuwen. En ook ten opzichte van de meeste andere periodes in de geschiedenis waar openbare terechtstellingen in allerlei vormen voorkwamen en waar grove grappen over machtshebbers dan wel minderheidsgroepen heus niet minder algemeen, grof of nodeloos kwetsend waren dan in onze huidige tijd. Wij kanaliseren onze nieuwsgierigheden en grofheden via aparte media en zijn dan verontwaardigd en geschokt als het ineens via de algemene media tot ons komt. Maakt ons dat gefeminiseerder of juist verruwender? Kan je de oorzaak daarvan zoeken bij de veranderde positie van vrouwen, of bij de verspreiding van deze grappen en grofheden via een algemeen medium als het internet en de toegenomen mondigheid van de gewone burger. Of spelen er veel meer zaken mee?<br />
<br />
Laat ik duidelijk zijn, ook al zie je vaak in gezelschappen dat het juist de vrouwen zijn die al snel ‘moet dat nou’ eruit gooien, en ondersteunen veel onderzoeken dit verschil in omgangsvormen, toch vind ik het onzin om te beweren dat uitsluitend de toegenomen invloed van vrouwen zorgt voor enerzijds dus een verzachting en anderzijds, als reactie daarop, een verharding van de maatschappij. Evenwel is het een opvallend fenomeen waar nog veel over te zeggen is. Zeker in combinatie met de civilisatie van maatschappijen. Zie in dit kader o.a. Meer verschil tussen man en vrouw in rijk land.<br />
<a href="http://www.nrc.nl/wetenschap/article1879169.ece/Meer_verschil_tussen_man_en_vrouw_in_rijk_land">http://www.nrc.nl/wetenschap/article1879169.ece/Meer_verschil_tussen_man_en_vrouw_in_rijk_land</a><br />
<br />
Verruwing van de feminisering<br />
Neemt de feminisering toe als tegenreactie op de verruwing of verruwt de maatschappij als onbewust protest en wordt het bovendien door een softer beleid makkelijker te verruwen?. Of valt het eigenlijk allebei wel mee als je onze maatschappij wegzet tegen maatschappijen uit het verleden?<br />
<br />
En waar ligt de grens van grof? Mag je een grove grap wel maken, maar niet publiceren, of hangt het af van de periode tussen de gebeurtenis en de grap, mag je iemand wel vertellen dat een persoon brandend sprong, maar is het smakeloos het te visualiseren aan de hand van beelden? Of verruw je pas als je er schijnbaar gevoelloos op reageert in de comments. Of ben je pas echt gefeminiseerd (of afgestompt) als je zulke beelden negeert en je verschoont van ziekelijke nieuwsgierigheid dan wel oprechte interesse?<br />
<br />
Uit het verhaal van deTelegraaf journaliste en Ruben wordt in ieder geval duidelijk dat de grenzen opzoeken van fatsoen en compassie niet enkel is voorbehouden aan mannen.<br />
<br />
Toegift:<br />
Thuis heb ik net het kinderboek Hasse Simonsdochter voorgelezen. Een meisje dat door Jan van Schaffelaar gered wordt uit de handen van haar verkrachters. Zij redt op haar beurt hem van het schavot door met hem te trouwen. Na veel avonturen met zijn groep mannen, resulterend in zijn dood, ziet ze één van zijn makkers, een oudere onaantrekkelijke maar trouwe man, ook op het schavot staan. Ze twijfelt of ze ook hem door middel van huwelijk van de dood zal redden…ze doet het niet. Mijn zoon was zeer verbolgen. Mijn dochter begreep het wel: je kon als vrouw immers maar niet aan de gang blijven?!;-)Lamb dressed as Vamptag:medianetwerk.ning.com,2010-04-26:2159784:BlogPost:818592010-04-26T20:57:51.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
Glunderend staat ze daar in haar nieuwe topje. Met lange krullen die speels om haar schouders vallen en de Lelli Kelly schoentjes met lage hakjes aan haar voeten. Ze weet prachtig voor zichzelf te poseren en houdingen aan te nemen waar menig model jaloers op zou zijn. Pas 8 jaar is ze en ze speelt en flirt met de spiegel zoals ze op tv filmsterren met de camera zag doen.<br />
<br />
Onze kinderen lijken steeds sneller oud en wijs en rijp te worden en daar bovendien zelf van te genieten. Met uitgesproken…
Glunderend staat ze daar in haar nieuwe topje. Met lange krullen die speels om haar schouders vallen en de Lelli Kelly schoentjes met lage hakjes aan haar voeten. Ze weet prachtig voor zichzelf te poseren en houdingen aan te nemen waar menig model jaloers op zou zijn. Pas 8 jaar is ze en ze speelt en flirt met de spiegel zoals ze op tv filmsterren met de camera zag doen.<br />
<br />
Onze kinderen lijken steeds sneller oud en wijs en rijp te worden en daar bovendien zelf van te genieten. Met uitgesproken meningen en vaak een gecompliceerde eigen smaak zijn het veeleisende mini-consumenten geworden. Ze hebben hun eigen nieuwsvoorziening (Jeugdjournaal) hun eigen soaps (huis Anubis, Zoop) hun eigen social media spot (Hyves) en beginnen, indien ze de kans krijgen, rustig hun eigen bedrijf (kidpreneurs).<br />
Waar ouderen hun best doen zo lang mogelijk jong te blijven, wordt de jeugd op steeds jongere leeftijd oud.<br />
<br />
De mode-industrie volgt die trend. Zijn in Engeland de gevulde sexy kinderbikini’s, na klachten van de consument, uit de schappen gehaald, in Rotterdam schijnen ze nog gewoon in de winkel te liggen. En ze lopen nog goed ook. Bikini’s bedoeld om meisjes van zo’n 7 jaar oud met opgevulde voorgevormde bovenstukjes er maar zo vrouwelijk mogelijk uit te laten zien als ze straks op het strand, al paraderend, tonen wat ze eigenlijk nog niet in huis hebben.<br />
<br />
Waar trekken we de grens? In het engels kent men de uitdrukking : mutton dressed as lamb. Hier gaat het richting lamb dressed as vamp.Veel jonge meisjes zien er, ook zonder bh-vulling, uit of ze het dubbele aantal kaarsjes op hun taart al uitbliezen. Het fenomeen op zich is niet nieuw. De beruchte Child Beauty Pageants in de VS, waar veelal gefrustreerde moeders hun dochters als barbies laten stralen, leverden al dikwijls de vraag op; hoever ga je? Nou zijn dat redelijke excessen maar wie naar de prinsessen van de immens populaire Disney films kijkt, ziet dat benadrukken van vrouwelijke uiterlijkheden er al op jonge leeftijd in wordt gebracht. Ook daar kan je nog het excuus van ‘een sprookjeswereld creëren’ aanvoeren en de kinderen in dergelijke jurken ‘verkleed’ noemen. Anders wordt het als het hun eigen echte kleding betreft.<br />
Dan komt toch vlug weer de aloude discussie rondom ‘uitlokking’ om de hoek kijken. Met de angst die er in de samenleving is voor pedofielen en dergelijke, klinkt het tegenstrijdig je jonge dochters dan op deze manier een zo’n aantrekkelijk mogelijke prooi te laten zijn. Maar vind je dat je daar rekening mee moet houden dan leg je onbewust dus wel de schuld van de eventuele gevolgen bij jezelf. En dat is een enorm hellend vlak. Want voor je het weet, word je beschuldigd van het veroorzaken van aardbevingen door onzedige kledij. (gebeurde immers in Iran)<br />
Dan zou je dus je kind in een boerka of zwarte kousen moeten hijsen om er op die manier (ten onrechte overigens) verzekerd van te zijn dat er niets gebeurt? Dat kan niet de bedoeling zijn. Maar toch: een laptop volop in het zicht achter het raam laten liggen is verzekerd, als je de deur open laat staan vervalt de verzekering wegens nalatigheid -al blijft de dief even schuldig. Misschien zit daar bij kinderen ook wel een bijna onzichtbare grens. Waarbij het heel expliciet de nadruk leggen op de geslachtskenmerken net over die grens gaan is..<br />
<br />
Los van het dilemma wat voor ongure types je aantrekt door de boodschap die je naar buiten uitstraalt, kan je ook nog vraagtekens zetten bij de boodschap die je aan je dochter zelf meegeeft: Al op haar zevende is haar eigen lichaam van nature niet goed genoeg voor een maatschappij waar te vaak alles om uiterlijkheden lijkt te draaien en dient dus aangepast te worden. Een gevaarlijke potentiële kweekbodem voor latere onzekerheid.<br />
Ik heb trouwens nog even rondgekeken; maar een opgevulde voorgevormde zwembroek voor 7-jarige jongetjes is (nog) niet in de handel…Hallo, Ben ik in beeld?tag:medianetwerk.ning.com,2010-04-13:2159784:BlogPost:811522010-04-13T21:29:45.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
<p><strong>Hallo, ben ik in beeld?</strong> Zien jullie mij? Ik ben heel druk. Zie je het? Ik ben nu namelijk een column aan het typen. Ondertussen hang ik aan de telefoon, leg ik facturen op nummer en reken 2 offertes door die zo de deur uit moeten. Lastig met de nagels die ik net lakte en nu moeten drogen en het huishouden dat ik er ondertussen ook nog even doorheen weef.</p>
<p></p>
<p>Ok ik geef toe, niet helemaal precies waar, maar ik faciliteer hier nu even de visualisatie van mijn…</p>
<p><strong>Hallo, ben ik in beeld?</strong> Zien jullie mij? Ik ben heel druk. Zie je het? Ik ben nu namelijk een column aan het typen. Ondertussen hang ik aan de telefoon, leg ik facturen op nummer en reken 2 offertes door die zo de deur uit moeten. Lastig met de nagels die ik net lakte en nu moeten drogen en het huishouden dat ik er ondertussen ook nog even doorheen weef.</p>
<p></p>
<p>Ok ik geef toe, niet helemaal precies waar, maar ik faciliteer hier nu even de visualisatie van mijn kern-werkzaamheden. Dat moet. Dat is belangrijk. Dan wordt je zichtbaar. En beter nog: herkenbaar. Zichtbaar zijn is cruciaal.. Ik onderbreek deze column dan ook een paar keer om te twitteren dat ik hem aan het schrijven ben . Ook op hyves en facebook zette ik nu net (u merkte er echt niks van hè?) alvast een paar ankeilers neer. Ik sms nu <em>as we speak</em> mijn baas dat ik het er maar druk mee heb dit stukje voor u als lezer hier te fabriceren.<br/><em>Het maakt niet uit wat je doet, als je maar laat zien dat je het doet!</em></p>
<p></p>
<p>Laten zien wat je doet. Het heeft iets onnozels. Iets ijdels, iets tegenstrijdigs, iets verspillends.<br/>Maar het is helemaal van deze tijd. Door keihard werken alleen red je het niet.</p>
<p>Om complimenten, promotie of waardering te oogsten moet je uitdragen wat je aan het doen bent.</p>
<p>Aandacht vragen voor en vestigen op je “Unique Selling Points”. Die schijnt iedereen te hebben.<br/>Ik ken BN-ers die ik dus nog nooit daadwerkelijk heb zien optreden maar wel eindeloos hoor praten over hun kunstje in iedere denkbare tv show. Ik ken politici met zoveel grote woorden dat ik bang ben dat er voor hun daden weinig tijd en ruimte over blijft.<br/>Nou ja oké als (opinie)leider moet je zichtbaar zijn. Dat biedt inspiratie, dat verkoopt bovendien. Maar ook voor de gewone werkende vrouw of man is het zaak je kunde te benadrukken en tijd te investeren in het etaleren van gedane arbeid. In je eentje in een hoekje briljant gaan zitten wezen, daar koopt toch niemand wat voor? Zelfs mijn bakker heeft zijn muur van de bakkerij vervangen door een grote etalageruit. En nu zie ik pas goed wat hij al die tijd deed! (brood bakken red.). <br/>Moest je op de lagere school nog zo veel mogelijk in het systeem blijven, naarmate je ouder wordt, is het juist zaak je volcontinue te onderscheiden. Laten zien wie je bent, waar je voor staat, waarom jij meer of minstens anders dan gemiddeld bent. Dringen in de spotlights om te kijken of jij die factor hebt die je in het midden plaatst. ‘Impuls-aandacht’ genereren in de ik-cultuur. Opvallen. Ongeacht waarmee. Hoe zwaarder de koppen in de krant hoe lichter de content. Maar wat geeft het. Liposuctie van de inhoud om er stralender uit te zien. Wie geeft er nou om inhoud? <br/>Ik kan er nog veel meer over zeggen en zou dat ook graag doen, maar dat voegt niets meer toe aan de beeldvorming van mij en mijn werkzaamheden. Verspilde moeite dus. Bovendien zie ik dat mijn buurvrouw inmiddels al een half uur aan de deur staat te bellen. Onbegrijpelijk dat zij als enige niet lijkt te willen zien dat ik hartstikke druk bezig ben!</p>
<p><br/></p>Annie Romein-Verschoorlezing 2010 Femke Halsema en Rosanne Hertzbergertag:medianetwerk.ning.com,2010-03-17:2159784:BlogPost:785722010-03-17T14:42:34.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
<p>Donderdag 11 maart had ik de Annie Romein-Verschoorlezing 2010 op het programma staan met als spreker drs. Femke Halsema (fractievoorzitter Groen links) over sekseverschillen in rijkdom en armoede en hoe we die kunnen doorbreken.<br></br>Als referent sprak drs. Rosanne Hertzberger. Zij doet promotie-onderzoek in de moleculaire microbiologie en schrijft een column voor nrc.next.</p>
<p>In het afgeladen Groot Auditorium te Leiden luisterde een voornamelijk vrouwelijk publiek naar het verhaal van…</p>
<p>Donderdag 11 maart had ik de Annie Romein-Verschoorlezing 2010 op het programma staan met als spreker drs. Femke Halsema (fractievoorzitter Groen links) over sekseverschillen in rijkdom en armoede en hoe we die kunnen doorbreken.<br/>Als referent sprak drs. Rosanne Hertzberger. Zij doet promotie-onderzoek in de moleculaire microbiologie en schrijft een column voor nrc.next.</p>
<p>In het afgeladen Groot Auditorium te Leiden luisterde een voornamelijk vrouwelijk publiek naar het verhaal van Femke. Zij pleitte daarin voor een nieuw politiek emancipatie-elan en een hernieuwde feministische solidariteit. Ze wees de aanwezige erop dat de emancipatie nog lang niet voltooid is en zette hoogopgeleide deeltijdfeministen zoals Marike Stellinga, zonder pardon weg als luxe-feministen. Voor rijke meisjes lijkt de weg aardig vrij, voor armere vrouwen alsook veel allochtone vrouwen is vrije keus en mogelijkheid tot economische zelfstandigheid eigenlijk een wassen neus (de hele toespraak kunt u teruglezen op <a href="http://www.femkehalsema.nl">www.femkehalsema.nl</a> , blog van 11 maart 2010).</p>
<p>Na Femke is het woord aan de jongere Rosanne. Zij is de feministen dankbaar voor de eerste slag die gemaakt werd, maar stoort zich nu aan de onnodige betutteling van vrouwen. Al is ze dankbaar dat ze de berg mag beklimmen, ze wil niet als iedereen klimt zelf met een helikopter naar boven gebracht worden, zo luidt haar beeldspraak. En ze is niet zoals bijvoorbeeld Neelie Kroes, ‘proud to be quoted’. De quote 500 hoeft niet perse voor de helft uit vrouwen te bestaan. Ze stelt dat werk vrijwillig moet zijn en dat mensen, zodra het meer geld oplevert, vanzelf ook meer gaan werken. Dat je vrouwen die bewust kiezen voor thuisblijven ook die vrijheid moet gunnen en moet accepteren dat er misschien wel heel veel vrouwen zijn die het gewoon leuker vinden om voor de kinderen te zorgen dan om (meer) te gaan werken. En dat de overheid zich daar buiten te houden heeft. Baas in eigen huis. Verder acht ze het mannennetwerk nooit bewezen (zie voor haar verhaal <a href="http://www.mareonline.nl/artikel/0910/23/0101/">http://www.mareonline.nl/artikel/0910/23/0101/</a> ).</p>
<p>Voorts haalt ze uit naar het single story argument : als een vrouw uit de zaal aangeeft afwassen niet leuk te vinden, geeft ze aan dat je dat in de discussie niet als argument kan gebruiken, want: “ik ken ook iemand die 3 pakjes sigaretten rookt per week en niet dood is gegaan aan longkanker.” Die ‘omgevingsvoorbeelden’ zouden dus niets zeggen en niet als argument gebruikt moeten worden.</p>
<p>Nadat beide dames hun betoog hebben gehouden mogen ze ook weer kort op elkaar reageren. Femke Halsema verontschuldigt zich eerst nog dat ze haar tekst laat klaar had en prijst Rosanne Hertzberger voor het geven van haar reactie zonder eerst haar betoog te hebben kunnen zien, maar geeft wel aan dat ze vindt dat Rosanne van een andere planeet lijkt te komen. De messen worden geslepen. Zo wijst Femke er nog eens op dat verkrachting binnen het huwelijk tot voorkort legaal was (1991 <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Verkrachting">http://nl.wikipedia.org/wiki/Verkrachting</a> ) om aan te geven hoe kort vrouwen pas overwinningen in handen hebben, waarop Rosanne reageert dat alle wetten inmiddels sexeneutraal zijn (los van het zwangerschapsverlof). Femke geeft aan dat de druk uit de omgeving om thuis te blijven soms zwaar is en dat het commentaar dat je krijgt wanneer je je kinderen naar de opvang brengt, afschrikkend kan werken. Rosanne vraagt zich hardop af of vrije vrouwen echt uit evenwicht raken van wat commentaar dat ze eventueel bij de crèche krijgen. Femke wijst op de dwang die soms door imams wordt uitgeoefend. Rosanne grapt dat die dan maar het land uit moeten. Rosanne hamert op de vrijheid; is dat niet juist dat mensen, vrouwen in dit geval, zelf mogen beslissen al dan niet een burka te dragen of een opleiding te volgen? Femke vraagt of ze dan ook vindt dat de leerplicht maar afgeschaft moet worden. Ook de aanrechtbelasting wordt nog kort besproken.</p>
<p>Uit de zaal komen wat vragen, verrassend genoeg van voornamelijk heren. Zo wordt gevraagd hoe je kan voorkomen dat regelingen en stimuleringen omslaan in paternalisme. Femke vindt dat absoluut niet het geval is. Ze legt zelfs uit waarom ze vindt dat na het pushen van de jaren ’80 vrouwen nu eigenlijk in de steek worden gelaten. Verder zegt zij dat wanneer een vrouw geen ambitie heeft te gaan werken je haar ook zeker niet moet dwingen maar dat wanneer ze wel wil, je wel de mogelijkheden moet scheppen. Daarnaast pleit ze voor studiebelasting, te betalen zodra je na je afgeronde studie een baan hebt, in plaats van studiefinanciering en dan het collegegeld omlaag. Door iedereen geld te geven voor een studie en het na het afronden en vinden van een baan terug te laten betalen, dwing je ook vrouwen de dure -met gemeenschapsgeld betaalde- studies terug te laten betalen.</p>
<p>De discussie verschuift naar die van het glazen plafond. Rosanne is bang dat jonge capabele mannelijke bestuurders thuis komen te zitten, verjaagd door vrouwen, enkel omdat ze man zijn. Femke reageert met de vraag of vrouwen dus incapabel zijn en voegt er aan toe dat de Noorse economie (waar een quotum is) het goed doet. Iets geagiteerd bepleit Rosanne dat voltijd iets is dat nodig is voor raden van bestuur en dergelijke en dat dit wenselijk is voor een krachtige economie. Een heer uit de zaal weet te melden dat mannen nou eenmaal meer risico nemen binnen bedrijven omdat dat een mannelijke eigenschap is en dat dat dus geld oplevert. Hij vraagt Femke of ze pas stopt met blèren als vijftig procent aan de top vrouw is. Zijn ‘grapje’ valt niet lekker in de zaal vol met veelal oudere dames. Als Femke, die de vraag echt niet verstaan lijkt te hebben vraagt hem te herhalen, verandert hij het woord wijselijk in de term ‘ageren’. Hij vraagt of ze eigenlijk de verschillen tussen mannen en vrouwen wel kent. Half grappend reageert Femke dat hij dat best nog eens mag uitleggen, maar voegt er wel aan toe dat de verschillen tussen mannen onderling waarschijnlijk groter zijn dan die tussen man en vrouw. Uit de zaal reageert nog een man op wat hij ziet als het vrouwenkartel, waarbij vrouwen alleen maar op vrouwen stemmen puur omdat het een vrouw is en dat ze enkel op een man stemmen als het een lekker ding is. Daarnaast vraagt één van de heren zich af waarom er toch altijd over mensen heen wordt gesproken in de zin dat we discussiëren over een doelgroep (kansarme vrouwelijke allochtonen) die er zelf niet bij is. Femke vindt dat onzin. Zo vaak in de politiek heb je het over groepen die er zelf niet bij aanwezig zijn.</p>
<p>De avond komt tot een eind. Als ik na afloop nog met Femke ga napraten, is zij volop in gesprek met een student die vertelt hier te zijn als vluchteling uit Afghanistan en die haar probeert te overtuigen dat in zijn cultuur vrouwen nou eenmaal dolgraag thuis willen blijven. Femke verdedigt zich onder andere door te vertellen over de vrouwen op het schoolplein van haar eigen kinderen Later spreek ik de jongeman nog en wordt hij wel iets genuanceerder.</p>
<p>Het was een leuke avond al vond ik het jammer dat de problematiek zo chaotisch door elkaar gegooid werd. Een hoogopgeleide vrouw aanmoedigen een baan op niveau te zoeken is iets heel anders dan de allochtonen vrouwen naar een opleiding zien te krijgen. Al zijn deze uitersten met elkaar verbonden en hebben ze onderling invloed, de argumenten ervoor zijn uitgezet tegen elkaar niet steekhoudend. Een imam versus een eerlijke verdeling van de Quote 500…de burka-discussie versus studiefinanciering.</p>
<p>Emancipatie is niet enkel gelieerd aan een eerlijke/gelijke/vrije verdeling van arbeid al hangt het daar nauw mee samen. De discussie is veel breder dan deze (aan)rechten en (sollicitatie)plichten.</p>
<p>Het was een bevlogen avond, waarin de deelnemers wel vol vuur waren. Ik ben zelf geen power feministe. Alhoewel ik zie dat een beetje stimulering best nuttig kan zijn, vind ik teveel protectionisme zeker niet wenselijk. Ik heb geen issues met mannen. Ben in die zin een ‘luxe-feministe’. Ik ging er dan ook kritisch in, benieuwd wat Femke had te zeggen. Alert haar te betrapen op onzin.</p>
<p>Het meest opvallend aan de avond waren echter de mannelijke reacties uit de zaal. Bot, generaliserend en soms ronduit onbehouwen en agressief. Als iets me meer aan het wankelen heeft gebracht dan eventuele steekhoudende argumenten van Femke hadden kunnen doen, dan zijn dat wel hun ongenuanceerde en domme opmerkingen. Tsja..ik kan nu dus niet anders dan concluderen dat de emancipatie echt nog niet helemaal voltooid is.</p>Dwarse Dijkgraaftag:medianetwerk.ning.com,2010-03-03:2159784:BlogPost:785712010-03-03T14:30:00.000ZLieke Lambhttps://medianetwerk.ning.com/profile/LiekeLamb
<p></p>
<p><strong>Hij werd bij HP/De Tijd binnengehaald om het blad weer nieuwe levensadem te geven in het veranderde medialandschap. Jan Dijkgraaf schroomt daarbij niet om onorthodoxe middelen in te zetten en spaart eveneens geen tenen. Tot nu toe lijken de cijfers het gelijk aan zijn kant te plaatsen. Maar zal dat in de toekomst ook zo blijven?</strong></p>
<p><em>Voor het goede doel (Twitterveiling ten behoeve van Haïti) mocht Trendwatcher Lieke Lamb een video-interview afnemen met…</em></p>
<p></p>
<p><strong>Hij werd bij HP/De Tijd binnengehaald om het blad weer nieuwe levensadem te geven in het veranderde medialandschap. Jan Dijkgraaf schroomt daarbij niet om onorthodoxe middelen in te zetten en spaart eveneens geen tenen. Tot nu toe lijken de cijfers het gelijk aan zijn kant te plaatsen. Maar zal dat in de toekomst ook zo blijven?</strong></p>
<p><em>Voor het goede doel (Twitterveiling ten behoeve van Haïti) mocht Trendwatcher Lieke Lamb een video-interview afnemen met hoofdredacteur Jan Dijkgraaf. Het openhartige gesprek is te bekijken op</em> <a href="http://www.TrendWatcher.com"><em>www.TrendWatcher.com</em></a><em>.</em></p>
<p><strong>Je werd bij HP/De Tijd aangetrokken als hoofdredacteur. Wat voel je jezelf: manager, marketeer, verkoper, journalist?<br/></strong>Alle beroepen die je noemt zitten er een beetje in en meer. Zelfs hoer. Eén ding zijn is jaren ’90.<br/><strong>Waarom ben juist jij door HP/De Tijd aangetrokken als hoofdredacteur?<br/></strong>Om het te laten overleven. HP/De Tijd draaide meer dan een miljoen per jaar verlies. Bij een middelgrote uitgever gaan dan toch de alarmbellen rinkelen. Daarnaast ging de oplage omlaag en liepen ook de advertenties sterk terug. Dan staat een middelgrote uitgeverij voor de keuze: stoppen met dit blaadje of niet en dan vliegen er ander soort types binnen dan normaal bij dit soort bladen zitten.<br/><strong>Dat werd jij dus. Maar niet voor iedereen een logische keuze. Je aanstelling stuitte op nogal wat verzet. Deed dat je wat?<br/></strong>Formeel moet je je er iets van aantrekken omdat er benoemingsprocedures zijn. Maar op het moment dat de directie me vraagt deze klus voor hen te doen en ik vertrouwen heb in de mogelijkheden die de directie me biedt, maakt het mij niets uit wat de redactie ervan vindt. Ik kom daar tenslotte omdat het slecht ging, als het goed ging hadden ze mij niet nodig.<br/><strong>En heb je deze eerste periode je belofte waargemaakt?<br/></strong>Al gaan de adverteerders nog niet hard genoeg, met de lezersaantallen gaat het uitstekend. We hebben tweejaarlijkse-doelstellingen en die van vorig jaar hebben we ruim gehad en het verlies hebben we heel fors teruggebracht.<br/><strong>Er zijn nogal wat veranderingen doorgevoerd. Is het blad beter geworden?<br/></strong>Voor een nieuwe doelgroep zeker. Wel durf ik te zeggen dat het voor de ouderwetse doelgroep minder is geworden. Zo is de ‘hogere cultuur’ in het blad teruggegaan van 50 naar 10 procent. Maar al dit soort opiniebladen zijn het slechter gaan doen de afgelopen jaren dus een koerswijziging is dan nodig. Ik wil er geen Panorama van maken. Wel laat ik me inspireren door bladen zoals bijvoorbeeld Linda en Happinezz en de nieuwe Opzij van Margriet van der Linden.<br/>Er ligt dus wel weer een nieuwe markt en daar duiken we in maar dat betekent dat je wat andere delen van de markt moet afstaan. En ook dat je van bepaalde medewerkers afscheid moet nemen.<br/><strong>Hoe kijk jij naar de nieuwe generatie journalisten?<br/></strong>De jongere generatie wordt opgeleid door de mislukte journalisten van de jaren ’90. Ik vind het opvallend hoe weinig eigen initiatief erbij zit. Er heersen daar nog altijd ouderwetse opvattingen over hoe en waar ze later willen werken. Maar de wereld verandert.<br/><strong>Welke vaardigheden moeten journalisten van de toekomst hebben volgens jou? Moeten ze meer multidisciplinair zijn en bijvoorbeeld ook verstand hebben van techniek?<br/></strong>Uiteindelijk gaat het erom dat je ergens heel veel vanaf weet. Dat kan een specifiek onderwerp zijn of een bepaalde vorm van journalistiek. Dus een specialisme hebben op inhoud of op vorm. En verder moet je alles beheersen. Techniek moet echt geen issue zijn. En journalisten kunnen niet te arrogant zijn om bijvoorbeeld een fototoestel mee te nemen omdat ze daar niet voor opgeleid zouden zijn. De nieuwe journalist kan alles. Zo is de journalist voor internet bijvoorbeeld iemand die 500 RSS-feeds in een uur laat binnen lopen en daar dan de goede voor zijn werk uithaalt. Men zegt altijd dat vrouwen heel goed kunnen Multitasken. In die zin is de journalist van de toekomst ook een vrouw. Al denk ik dat heel veel mannen dat ook kunnen. Met leeftijd heeft het niets te maken. Wel alles met levenshouding. Je moet alles eruit halen dat erin zit. De baantjescultuur stoort me enorm. Je moet initiatief tonen en enthousiast zijn.<br/><strong>Hoe gaan de media zich ontwikkelen. Is er een toekomst voor print, de ‘dode bomen’ zeg maar?<br/></strong>Voor print zie ik genoeg mogelijkheden. Ik vind de term ‘dode bomen’ echt een frustrator. Het gaat om het business model . Zelf ben ik erg voor een rompredactie, zo klein mogelijk, met dan verder veel freelancers. Nieuws zelf heeft geen waarde en ik zie ook niet dat er een business model is dat daar verandering in gaat brengen. Het gaat er dus om wat je ermee doet aan duiding achtergrond, satire en humor.<br/><strong>Hoe ziet het medialandschap er over zeg vijf jaar eruit?<br/></strong>Hetzelfde. Er verdwijnen er een paar en er komen er een paar bij.<br/><strong>Als jij straks in het bejaardenhuis zit, bestaat HP/De Tijd dan nog als blad? Of heb je dan een kindle of E-reader dan wel een robot die je voorleest?<br/></strong>Alles. Papier zal niet weggaan! Als je genoeg moeite blijft doen voor je lezers en interessante content blijft bieden, kan je nog jaren vooruit.<br/></p>