Derk Rules!

Het was een mooie middag, dinsdag 15 november in Amsterdam. Dankzij good old Bas Vlugt, initiator en geestelijk vader van het Nederlands Medianetwerk, was de zaal vol en lag het publiek aan de voeten van een krachtige line up aan sprekers.

Toch had een ieder in de zaal, van de bureaukortingjongen tot het kleurentoeslagmeisje zo z’n eigen problemen, die vooral te maken hebben met: de kosten per 1000, de omslag naar online, de dalende oplage, de grilligheid van de adverteerder in deze crisistijd en de (veranderde) functie van mediabureau’s.

Toen mijn gedachten even afdwaalden daar in Desmet, realiseerde ik me dat ik steeds vaker mensen spreek, die hun dagbladabonnement vooral aanhouden vanwege de overlijdensadvertenties. Een sterk onderschatte inkomstenbron voor uitgevers. Zodra je een beetje naam hebt opgebouwd als rustig en respectvol Umfeld voor deze treurige annonces, komen de uitingen vanzelf binnen. Dat maakt een forse besparing op de salesforce mogelijk. Ook de staffelkorting vervalt (tenzij u een vruchtbare exclusieve bulkdeal met een uitvaartonderneming kunt sluiten) en er is geen gezeur over kleurentoeslag.

Ook rectificaties komen betrekkelijk zelden voor.

Voor vakbladen, en dan vooral voor de gratis cc uitgaven die er immers prat opgaan dat ze een community rond hun merk bouwen, kunnen sterfannonces de redding zijn en zo zorgen voor een sterke redactie, een mooie oplage, een fijne frequentie bij een stabiel rendement.

En redactionele input, natuurlijk, want ieder lijk heeft een verhaal.

Stel dat daar in Amsterdam een bom was ontploft, of dat een slordig weggegooide peuk (er werd stiekem gerookt!) een felle, alles verwoestende uitslaande brand had veroorzaakt. Dan was de hele Nederlandse mediawereld (of dat wat er na jaren crisis van over is) in één keer weggeveegd. Stel vervolgens dat uitgever Kluwer op korte termijn voldoende mensen achter de telefoons wist te krijgen om alle overlijdensorders aan te nemen. Dan kon Adformaties superdikke sterfspecial (het dikste nummer ooit) deze week meteen in een gigantische oplage verschijnen, want nabestaanden vreten zo’n editie. Vervolgens hadden we alle uitgeverijen kunnen samenvoegen door gebrek aan voldoende ervaren mediaprofessionals.

Een koude sectorsanering in één middag.

En de leider van dit alles, de baas van die nieuwe onderneming zou natuurlijk Derk Sauer zijn. Uiteraard. Geheel toevallig en waarlijk nietsvermoedend liep hij een minuut voor de detonatie, een ogenblik voordat de vlammen uit de prullenbak sloegen, de volle zaal van studio Desmet uit. Even de parkeermeter bijvullen, of een telefoontje plegen.

Had u iets anders verwacht. Nee, u had niets anders verwacht, want wie jarenlang Russische toestanden op economisch, sociaal en juridisch gebied weet te trotseren en te overleven, die sterft niet door een simpele knutselbom of slordig weggegooide sigaret. Had iedereen in de mediawereld maar een paar druppels Sauerbloed.