Lang leve de vuvzela

Het WK voetbal in Zuid-Afrika is begonnen en de couleur locale is onmiskenbaar. Steeds wanneer we ons tv-toestel afstemmen op een wedstrijd, komt een soort gezoem als van duizend wespen ons tegemoet.
Tot nu toe kende ik de vuvuzela alleen van de jongetjes op straat die met een enkele oranjetoeter 's avonds de buurt onveilig maken. Dat wekte in het beste geval meewarigheid op en in het ergste irritatie. Maar dit gonzende geluid dat uit duizenden vuvuzela's tegelijk klinkt, is fantastisch. Uit een blog van Sacha de Boer begrijp ik dat de Zuid-Afrikaanse toeter maar liefst zeven verschillende frequenties kent. Het is natuurlijk niet voor niets een Regenboognatie.
Op verjaardagsfeestjes maak je niet veel vrienden als je zegt dat je de vuvuzela kunt waarderen. En ook op Twitter kom ik weinig anders dan geklaag tegen over de Afrikaanse hoorn. Bij de NOS, zo leren we uit de blog van Sacha, proberen ze het zoemende geluid eruit te filteren. Ik zeg: niet doen! Er wordt al zoveel uitgefilterd vandaag de dag. Laat ze lekker toeteren die vuvuzela's, zolang het WK duurt. Daarna wil ik er nooit meer eentje horen.